Yakıcı bir Ağustos sıcağı... Atatürk, yanında silah arkadaşları ve yaveri ile Ankara’ya yolunda. Konvoy Kızılcahamam-Kazan köyü civarında hava almak için durur. Köyün genci, yaşlısı bir anda konvoyun etrafını sararlar.  Öyle ya, kim olursa-olsun burada konaklayan kimse "Köyün Konuğu" sayılır. Tüm kadınlar testi ve güğümlerle koştururlar. Kimi su, kimi ayran ikram ederler konuklarına. Kadınlardan biri güğümden doldurduğu soğuk ayranı Atatürk'e uzatır; -- Buyur beyim iç şunu da biraz serinle... (Atatürk'ü tanımamıştır.) Genç annenin sırtında kundakta uyuyan birkaç haftalık bebek vardır. Maşrapanın boşalmasını bekler. Atatürk uzatılan soğuk ayranı son damlasına kadar içer, maşrapayı geri uzatırken sorar; - Senin kocan kimdir, necidir, ne yapar? Elleri, hatta yüzü bile nasırlaşmaya yüz tutmuş genç anne, yöre şivesi ile; Kocasının Sakarya harbinde boğazından yaralanmış, çalışamayan bir ’Gazi’  olduğunu, evde yattığını söyler. Atatürk tekrar; - Sen kaç yaşındasın kızım?.. Ata’yı tanımayan kadın; - Ben 1919'da, Atatürk Samsuna çıktığında doğdum... Atatürk bir an düşünür; Yıl 1934... kadının bu sözüne göre 15 yaşında olması gerekir... bebeği de var... halbuki kadın 25-30 yaşlarında gösteriyor. Tekrar sorar; -- Nasıl olur kızım? Kadın hiç tereddüt etmeden, (Memleketin işgal altında olduğu o acılı, zor yılları kastederek); - Evet, bayim, ben 1919’dan önce yaşamıyordum ki... Kadının bu saf, esprili cevabına gülümseyen Atatürk, bir süre düşünür ve yaverini yanına çağırır, kadının adını, adresini not almasını söyler. Daha sonra, Türkiye Büyük Millet Meclisine (TBMM) ilk kadın milletvekili seçilen bu kadın, Atatürk'e, Kızılcahamam yolunda nasırlı elleri ile ayran veren Hatı Çırpan kadındır. Nankör olmayan herkese, Saygılarımla...