Thomas Cook, bir araştırma gezisi sırasında Atlas Okyanusu'nun bir yerinde; milyonlarca kuşun havada çığlıklarla daireler çizerek uçtuğunu görür. Kulakları sağır edecek kadar yüksek sesle çığlıklar atan kuşlardan yorulanlar, okyanusun dev dalgalarına atılarak intihar ederler. Bu olayı yıllar boyunca birçok balıkçı görür, birçok bilim adamı araştırır. Kuş bilimcileri yaptıkları araştırmalarda göçmen kuşların farklı yönlerden gelerek okyanusta bu noktada birleştiklerini keşfederler; ancak intihar etmelerinin nedenini çözemezler. Yıllar süren araştırmalar sonucunda bu trajik olayın yaşandığı yerde bir ada olduğunu, kuşların göç yolu üzerinde bulunan bu adanın deprem sonucunda okyanusa gömüldüğünü bulurlar. Bizlerin yokluğunu bile farkedemediğimiz ada; kuşlar için göç yollarının vazgeçilmez durağıdır. Kuşlar, binlerce yıllık alışkanlıkla adanın yerini bilmektedirler ve yıpratıcı bir yolculuktan sonra onlara hayat verecek adayı aramakla geçirirler zamanlarını. Kuşlardan yola çıktığımız bu yazıda hepimizin hayatında bir adanın olması gerektiğini vurgulamak istiyorum. Yaşantımıza yeni soluk getirecek, durup dinlenmemizi sağlayacak bir ada. Günlük işlerimizin arasında, zaman hızla akıp giderken çevremizde olup bitenleri takip edemeyiz hatta kendi içimizde olup bitenleri de farkedemeyiz. İşte bu noktada bizim bir adaya ihtiyacımız olur. Ada bir eş,bir sevgili, bir dost,bir çocuk olabilir.Herkesin adası farklıdır. Önemli olan bir adaya sahip olmak yada ada olmaktır. Böylece bir çok iç ve dış güzelliği de yakalama şansını da elde etmiş oluruz. Yaşam görecelidir.Yaşanarak yürünmüş sokaklar, yaşanmadan yürünmüş sokaklardan daha fazla şeylerdir.Eğer kendimizi ve adamızı fark etmeden bir yıl geçirirsek, bir yıl 365 gün eder. Eğer, fark ederek bir yıl geçirirsek, bir yıl 365 günden daha fazla eder. “Uzak düşün, yakın yaşa” diyerek hepinize keyifli bir Ekim ayı diliyorum