Prens Siddhartha (Buddha), 29 yaşındayken ilk kez bir yaşlı insanın acı çektiğini görür. Saray dışında yaptığı gezintilerde de benzer‚ acılara şahit olur; Hasta bir adam, çürümüş bir ceset ve çileci bir derviş gördükten sonra da, hayatın ıstırap içerdiğini fark eder ve acıyı alt etmek için çileci bir derviş olarak yaşamaya karar verir. Budha’nın sonraki yaşamında tek bir hedefi vardı; Nirvana. Ve Nirvana yaşantısını da şöyle anlatıyor Buddha; “...Nirvana, erişildiğinde onun doğmamış, oluşmamış, eşsiz, bozulmamış, tüm bağımlılıklardan arınmışlık olduğunu anladım. Bu eriştiğim durum gerçekten derin, sezilmesi, anlaşılması güç, dingin, yetkin, mantığın sınırlarından taşan, çok ince, ancak bilgelerce gerçekleştirilebilecek bir durum...” “...Çok eski çağlardan beri yürürlükte diye, dedelerinin dedeleri de ’saygı’ gösterdiler diye, geleneklere salt ’gelenek’ oldukları için inanma; ‘eski zamanların destanları, söylenceleri böyle söylüyor’ diye inanma. Kendi kafanın yaratısı olan kurgulara, imgelere; onları oraya ‘Tanrının soktuğunu’ sanıp inanma. Öğretmenlerinin ya da keşişlerin söylediklerine yalnızca ‘onlar söylediler’ diye inanma. Ancak inceleyip, irdeledikten, kendi yaşantınla denedikten, aklına yatkın bulduktan, senin için de, başkaları için de, yararlı olduğu kanısına vardıktan sonra inan...” Budha, ölümünden kısa bir süre önce de inananlarına (Bir şeyi kendi gözünle gör, kendi kulağınla işit der gibi); “... Kendiniz kendinize ışık olun. Dışınızda olan dışınızdan gelebilecek hiçbir şeyden, kim olursa olsun, kimseden destek, dayanak aramayın. Kendinize yalnız gerçeği ışık yapın...)” Budizmin M.Ö. 563-583 yılları arasında yaşadığı tahmin ediliyor. Prens Siddhartha Gautama tarafından kurulur. Doğumdan sonra ki yaşam acılarını sona erdirmek için bir yol bulmak amacıyla krallığını terk eden Budha, uzun çalışmalar sonucunda aydınlanmaya (Nirvana’ya) ulaşmıştır. Şeker Bayramınızın, şeker tadında olması dileklerimle, kutlu olsun... Saygılarımla…