Günümüzün bağımlılık yapan araçlarından birisi de televizyondur. Her türlü teknoloji beraberinde kullanıma göre problem yaratabilmektedir. Konuyla ilgili yapılan bir proje çalışmasını sizlerle paylaşmak istiyorum. Bu projede lisede öğrenim gören öğrenciler ile ebeveynlerinin televizyon izlemenin olumsuz etkileri konusunda göstermiş oldukları farkındalıkları ve bu konudaki tepkileri ölçülmüştür. NELER YAPMALIYIZ Uyku ve yemek sorunları konusunda yetişkinlerin örnek olması, çocuğun odasında televizyon bulundurulmaması, yatma saati ile ilgili kesin kurallar konulması, şiddet davranışlarını taklit sorunu konusunda izleyeceği program içeriklerinin denetlenmesi, televizyon programlarında kullanılan akıllı işaretlerinde önemsenmesi ilk akla gelenler. Ebeveynler televizyonun çocuklarını olumsuz yönde etkilediğini ifade etmişlerdir. Buna rağmen evlerde televizyon hala en popüler zaman geçirme aracı durumundadır. Araştırmanın bulgulara göre, yetişkinler televizyonu ödül olarak kullanmaktadır. Yine ailelerin yemek yeme düzeni ve uyku konusunda çocuklarında sorunlarla karşılaştığı görülmektedir. Ebeveynler, televizyon nedeniyle çocuklarıyla daha az vakit geçirdiklerini belirtmişlerdir.  Kaliteli zaman olarak adlandırılabilecek ailece birlikte vakit geçirme alışkanlığı geliştirilmesi çocuklar açısından olumlu sonuçlar doğuracaktır. Ebeveynlerin televizyon konusundaki kısıtlamalarına ait bulgular incelendiğinde birlikte televizyon izleme alışkanlığının fazla olmadığı görülmektedir. Eğer televizyon izlenecekse, birlikte televizyon izleme ile televizyonun çocuklara olumsuz etkilerinin azaltılması mümkün olmaktadır. Anne ve babanın eğitim düzeyi yükseldikçe şiddet oyunlarına yönelimleri azalmaktadır. ÇOCUKLAR İÇİN ZARAR FAZLA Değerli eğitimci Özgür Bolat bu konuyu çok güzel özetlemiş. TV’nin farklı özellikleri var: parlak renkler, yüksek sesler, gürültü, hızlı sahneler,  abartılı davranışlar, yakın ve uzak çekim arasında geçiş, sahneler arası hızlı geçişler, reklamlar. Bütün bunlar insanların ilgisini tutmak için tasarlanmış. Bu yapıda, yetişkin beyni bir programın ya da filmin konusunu takip edebiliyor. Ama bir çocuk takip edemiyor.  Bir sahnenin değişmesi bile çocuğun ilk sahneyi unutmasına sebebiyet verebiliyor. Yazının asıl vurgusu ise şu “bir çocuğun beyninin 75’i ilk 6 yılda şekilleniyor. Bu sürede ne kadar çok TV izlerse, beyin o kadar TV’nin kısa dikkati özendiren ortamına göre şekilleniyor.”