İnsanların öğrenme ihtiyacı çok uzun yıllar öncesine dayanır. Merak ve doğru bilgiye ulaşma hem felsefenin hem de bilimin çıkış nedeni oluşturmuştur. M.Ö. 5. Yüzyılda para karşılığında dersler veren filozoflar vardı. Sokrates, Platon, Aristo en meşhur filozoflardır. Eski çağlardan günümüze kadar devam eden özel bireysel çalışmalar bugün dershane çatısı altında toplanmıştır.   Üniversitelere girişte uygulanan sınavlar bugün dünyanın birçok yerinde yapılmaktadır. Kamuoyunun yanıldığı temel nokta “ sınavsız bir yerleştirmenin olabilme” ihtimalidir. Oysaki  sıralamanın olduğu her yerde sınav kaçınılmazdır. Bu gün Norveç sınavsız üniversite uygulamasına son vermiş, objektif bir seçme yapılamamasının zararlarını görmüşlerdir. Dershane dernekleri bazı Avrupa ülkelerinde uzun zamandan beni faaliyet gösteriyor. Dershanelerin her ülke için ayrı bir adı var. Almanya’da ‘nachhilfe’, Türkiye’de ‘dershane’, Fransa’da ‘soutien, İrlanda’da ‘grindschools”, Yunanistan’da “φροντιστ^2;ριο”, Portekiz’de “explicaçoes” scolaire’ İtalya’da ‘preparazioneuniversitaria’ ve ‘scualaprivata’, İngiltere’de ‘schollsupport’ ve ENESCO’da ise ‘shadoweducation’ deniliyor.   Avrupa Dershaneler Birliği toplantısına Almanya adına katılan ENESCO Koordinatörü CorneliaSussieck de konuşmasında “Her sene bizim eğitim sistemimize 3,7 milyar Euro harcanıyor. Almanya’da çok muhteşem bir eğitim sistemi olduğunu düşünebilirsiniz. Ama ne yazık ki öyle değil. Almanya’da eğitimi destekleyen 2 bin 500 özel kurum var. Bunun yanı sıra 2 bin civarında öğretmende bireysel anlamda eğitime destek için özel dersler veriyor. Dershaneler Almanya eğitimine katkı sağlıyor” demiştir. ABD de eyaletler arasında farklılıklar olmakla birlikte öğrenciler 3. Sınıftan 12. Sınıfa kadar eyalet sınavlarına katılırlar. Üniversite başvurularında ACT veya  SAT gibi sınavların sonuç belgeleri istenir. Bu sınavlara hazırlık yapan kurumlarda “learningcenter” adı altında faaliyet gösterir.   Dershaneler ülkemizde uzun zamandır tartışılmaktadır. 4 / Ağustos / 1962  tarihli gazete  buna örnektir. Ancak bugüne kadar bu sektör  önemli hizmetler yapmaya devam etmektedir. Türk eğitim sisteminde 10-15 yıldır yapılan tüm müfredat yenilemelere ve tüm masraflara rağmen başarılı olunamamıştır. Bu noktada dershaneler günah keçisi olmamalıdır. Dershaneler kapatılınca eğitim sisteminde tüm sorunlar çözülecek beklentisi ise işin en anlamsız boyutudur.   Dershanelerin kapatılmaması için 10 neden;   1.YGS –LYS-TEOG sınavları olduğu sürece öğrenciler ek bir çalışmaya mutlaka ihtiyaç duyacaktır. Bu sınavlara hazırlanırken farklı öğretim modelleri seri bir şekilde dershanelerde uygulanabilmektedir. Özellikle YGS de sorulan soruların geriye dönük sınıflarla ilgili olması öğrencilerin profesyonel bir yardım almasını gerekli kılmaktadır.   2.Dershaneler adaletsizlik değil tam tersine adaleti sağlamaktadır. Maddi durumu kötü olan öğrenciler dershanelere tam burslu olarak alınmaktadır. Ayrıca MEB her dönem başında ihtiyaç sahibi öğrencileri kendi seçip dershanelere göndermektedir. Aynı şekilde başarılı öğrencilere belli oranlarda burslar sağlanmaktadır. Dershaneler kapatılırsa özel derslere yönelinecek , bir saatinin 100 TL olduğu bu dersleri sadece maddi durumu iyi olan ailelerin çocukları alabilecek.   3.Dershaneler devlete maddi anlamda ciddi miktarda katkı sağlıyor. Ülke çapındaki toplam ciro da 4-5 milyar TL civarında. Bu ciro üzerinden yüzde 8 oranında KDV alınıyor. Dershanelerin elde ettiği kâr üzerinden yüzde 20 oranında kurumlar vergisi ve çalışanlara yapılan ödeme üzerinden de ortalama yüzde 20 stopaj alınıyor. Çalışanlar için SGK’ya da prim ödemeleri yapılıyor. Yapılan kiralamalar için ödenen vergiler de hesaba katıldığında dershanecilik sektörünün hazineye yaklaşık 1 milyar TL katkı sağladığı görülüyor.   4.Dershanede çalışan personel ve öğretmenler  işsizliğin artmasını engelliyor. Bugün dershanelerde 55.000 dolayında öğretmen çalışmaktadır. Aynı şekilde 20.000 dolayında personel vardır. Dershanelerin kapatılması ciddi bir sosyal adaletsizlik yaratacaktır. Öğretmenlerin entegre edilmesi MEB’ e gerçekçi gözükmemektedir. Çünkü formasyonu olmaya öğretmenler, 40 yaş üzeri öğretmenler vardır. Mevcut durumda MEB kadrolarına bugünkü şekliyle başvuru dahi yapamamaktadırlar. Bu çerçevede öncelikle 40 yaş barajı kaldırılmalıdır.   5.Öğrencilerin gençlik yıllarında en fazla sorumluluk aldıkları ve belirli bir hedef doğrultusunda düzenli çalışma yaptıkları dönem bu dönemdir, ener¬jisi bu dönemde çok yüksek olan gençlerin enerjilerini yanlış alanlarda kullanma olasılığı yüksektir. Sokağın kötü etkilerinden dershaneler yoluyla korunmaktadırlar.   6.Dershaneye gelen öğrencilerin, yıllar boyunca devam ettiği okul¬daki veya yakın çevresindeki arkadaşlarından farklı olarak, dershanelerde oluşturulan samimi ortam sayesinde yeni arkadaşlıklar edinerek daha fazla sosyalleşme imkânı bulmaktadır.   7.Dershaneler okullara yardımcı kurumlar olarak destek vermekte, okul başarılarını da yükseltmektedir.Özellikle, küçük ve homojen gruplar oluşturarak öğrencilerin ilgi düzeyini artırma; sık aralıklarla yapılanı sınav¬larla öğrencilerin öğrenim düzeylerini kontrol etme; varsa anlamadığı konuları tespit etme; etütler, ek dersler veya bire-bir çalışma olanakları ile bu konuları tekrar etme; sıkı bir rehberlik ve takip sistemi ile velilere sürekli dönüt verme ve onları eğitim-öğ-retim sürecine dâhil ederek okul ile uygun bir takım çalışması yapmaktadır.   8.Öğretmen maaşlarının performansa bağlı olarak şekillenmesi ve öğret¬menlerin sürekli olarak öğrencilerin değerlendirmesine tabi olmaları, onları daha iyi performans sergilemeleri ve öğrencilerine karşı daha ilgili olmaları noktasında motive etmektedir. Öğretmenler hizmet içi eğitime alınarak kaliteli bir öğretim sunulmaktadır. Bu durumda doğrudan İllerin başarısına yansımaktadır.   9.Dershanelerin ve sınavlara hazırlık eksenli yayıncıların yarattığı istihdam dü-şünüldüğünde, ekonomik sistemin bu konudaki ani bir müdahaleyi kaldıramayacağı açıktır.   10.Özel dershanelerin özel okullara dönüştürülmesi, ne veli açısından ne de ders-haneciler açısından ekonomik değildir. Dershane ücretleri özel okullara göre düşük olduğu için, hem çok sayıda veli çocuğunu dershaneye gönderebilmekte hem de bu yolla dershaneciler kar edebilmektedir. Özel okullar ücretli öğrenci bulmakta zorlan¬maktadır; dolayısıyla özel okul sayılarının arttırılması zordur.