Çocuk yetiştirmek aile için olduğu kadar bir toplumun kaderi üzerinde etkili olabilecek bir süreçtir. Bu süreç içinde farklı anne baba tutumları söz konusudur. Her bir tutumun kendine göre artıları ve eksileri olmaktadır. Aşağıda belli başlı tutumları göreceksiniz. Bakalım siz kendinizi nerede göreceksiniz? DEMOKRATİK TUTUM Bu gruptaki ebeveynler çocukları için çeşitli sınırlandırmalar getirdikleri gibi anaç, sorumluluk sahibi ve destekleyicidirler. Çocuklarının davranışlarını kuralları açıklayarak, nedenlerini belirterek ve tartışarak kontrol etmeye çalışırlar. Çocukların düşüncelerini dinlerler fakat bu her zaman onların bu düşünceleri onayladıkları anlamına gelmez. Bu tarzla yetişen çocuklar; arkadaş canlısı, enerjik, kendine güvenen, neşeli, oto-kontrole sahip, meraklı, işbirliğine açık ve başarı odaklıdırlar. SERBEST/GEVŞEK TUTUM Bu gruptaki anne-babalar sıcak fakat itinasızdırlar. Sınır koyma ve devam ettirme, çocuklarının davranışlarını yakından takip etme ve çocuklarının davranışlarına uygun yetişkin tutumları sergileme konusunda başarılı değildirler. Bu tarzla yetişen çocuklar; dürtüsel, isyankâr, başıboş, baskıcı ve saldırgandırlar. Özgüvenleri, oto-kontrol ve başarı düzeyleri düşüktür. OTORİTER-BASKICI TUTUM Bu ebeveynler davranış kontrolü konusunda sert, katı ve talepkardırlar. Çok fazla kural koyarlar. İtaat ve otorite isterler. Çocukların davranışlarının kontrolünde cezalandırma yolunu seçerler. Bu tutumla yetişen çocuklar, asabi, kaygılı, ürkek, karamsar, mutsuz, kolayca sinirlenen, soğuk, asık suratlı, stresli durumlara karşı dayanıksız ve amaçsızdırlar. İLGİSİZ/REDDEDİCİ TUTUM Bu tip ebeveynler tepkisiz ve ulaşılmazdırlar, çoğunlukla reddedici tutum sergilerler. Bu şekilde yetişen çocuklar düşük benlik saygısı ve özgüvene sahiptirler, her zaman başkalarına ihtiyaç duyarlar, aile çocuğa model olmadığı için çocuk kendine başka modeller bulur.