Küçük bir çocukken başlar hayal kurmamız. Filmlerdeki kahramanların yerine koymuşuzdur kendimizi.Hayatımızın yönetmeni, senaristi kendimiz oluruz. Kendimiz çeker, istediğimizi oynatır, istediğimizi oynarız. Ya da Ressamı oluruz hayatımızın hayal kurarken. Elimize aldığımız sahte mikrofonla hayranlarımızı selamlarız. En sevdiğimiz futbolcu gibi çalım attık. Sonra bir baktık ki hayallerin çapı küçülmeye başladı. “elimizde olmayan sebepler” “sistem” üzerine savunma mekanizmaları geliştirdik. Gerçekleşmeyen hayallerimize “hayırlısı” dedik, “kısmet değilmiş” dedik. Mücadeleyi bırakıp kendimizi rüzgârın önündeki yaprağa çevirdik. Hayallerimizi gerçekleştirmenin bizde nasıl bir duygu fırtınası oluşturduğunu bilirsiniz. Bu fırtınaya tutulabilmemiz için olayları ilk olarak zihin atölyemizde ardından da gerçekte yaşatmamız gerekir. Robin Sharma’nın Ferrarisini Satan Bilge adlı kitabında vurgulandığı gibi “herşey iki kez yaratılıyor”. Hayallerimizi kuluçka dönemi olarak adlandırabiliriz, dış dünyada yaptığımız herşey iç dünyamızın bir yansımasıdır aynı zamanda. Düşüncelerimizi kontrol etmeyi öğrendiğimizde içimizdeki gizli güçlerde uyanacaktır. Ülkemizde ve yurtdışında, alanlarında üstün başarıyı yakalamış insanlarla yapılan araştırmaya göre; bu başarıların altında yatan en büyük etkenin “hayal kurmaları ve vazgeçmemeleri” olduğu tespit edilmiştir. Aynen sular gibi... “mermeri delen suyun gücü değil devamlılığıdır.” Hayat hayallerini gerçekleştirmek için inat eden bir kişiye asla karşı koyamaz. Nereye varmak istediğimizi bilir ve buna uygun bir yol haritası çıkarırsak kesinlikle amacımıza ulaşırız. İlk denemelerde başarısız olsak bile asla vazgeçmeyin. Rina filminden bir kesit ile noktalıyorum. “Ne olmuş yani büyük adam olamadıksa? Hayallerimizi satmadık ya!” Görüşmek üzere...