Pek çok okulun, “zorlayan çalışma” ile “çalışmanın miktarını” birbirine karıştırması da yaşanan en büyük problemlerden birisi. Öğrenciler her gün ya da her hafta yapmak zorunda oldukları çalışmaların yoğunluğundan dolayı büyük stres yaşıyorlar. Ancak bu, çalışmanın onları zorlaması ile aynı şey değil. Zorlayıcı olmak yerine saatler süren birbirini tekrarlayan çalışmalar, çocukların okuldan nefret etmelerini sağlamak dışında bir şey yapmıyor. “Kaygı bozukluğu oranları ergenlerde rekor düzeylere ulaşmış durumda” diyor Steinberg. “Onlardan istediğimiz şeyler yüzünden çılgına çevirdiğimiz bir öğrenci jenerasyonu yetiştiriyoruz.” Bu görünmez tehlikeyi fark etmek çok önemli. Ergenlik, öğrencilerin aşırı derecede şekillendirilmeye açık beyinlerinde kalıcı bir etki yaratmak için bulunmaz bir fırsat olduğu gibi esnek bir beynin yanlış etkilenmelere karşı savunmasız olduğu gerçeğini de içeriyor. Stresin de ergen beyni üzerinde büyük bir etkisi vardır. Berkeley Üniversitesi tarafından yapılan yeni bir araştırma, savaş yıllarında bir ergen olarak büyümenin insanların hayatlarından pek çok yılı alıp götürdüğünü ortaya çıkardı. “Eğer bir ergenseniz, stres hayatınızdan bir çocuk ya da bir yetişkininkinden çok daha fazla yılı alıp götürür” diyor Steinberg. Ergen popülasyonunun olduğu sınıflara yönelik yapılan sinirbilim çalışmalarını anlamak, öğretmenlerin ergenlerdeki yenilik arayışını zorlamalarını, harekete geçirmelerini ve tatmin etmelerini sağlayabilir. Üstelik bu deneyimler belki de öğrencilerin hayatlarındaki en anlamlı deneyimlere dönüşebilir. Eğer ebeveynler ve eğitimciler bu araştırmalara kulak asmazlarsa, çocuklar raydan çıkmaya, riskli yerlerde keyif aramaya ve üniversiteye kadar pek de bir şey öğrenmemeye devam edeceklerdir.