Geçtiğimiz günlerde yazdığı yazılarla Aydın ilinde yeri göğü inleten(!) namı diyar avantacı yazarlardan birisi, yazarlık yaptığı gazeteden kovulmuş... Bakalım oda mı kendisine bir internet gazetesi kuracak?... Çünkü, kendi beyninden ve kariyerinden yararlanamayanlar, başkalarının itibar ve gölgelerinden yararlanıp hem geçim temin etmeye hem de gazeteciyim diye caka satmaya kalkıyorlardı... “Çeşme elin, su elin, ad Atçalı Kel Mehmedin” misali... Gerçek gazeteci arkadaşlarımızın itibarlarından bu tür insanlar nemalanıyordu... Bu arkadaşımız orada çok bile kaldı... Gazete sahibi arkadaşımız bunun nesine vurulmuştu bilemem ama... Onun gölgesinden faydalanan ama o gazeteye hiç katkısı olmayan daha kişiler var... Onların hepsi birden başka bir gazetede idiler... Faydalı olsalardı o gazeteyi batırmazlardı... O gazeteyi batırdıktan sonra top yekûn başka bir gazeteye geçtiler... Korkarım şimdi yavaş yavaş o gazeteyi de batıracaklar... Yerel seçimlere kadar götürebilirler mi bilmem... Ama olan Aydın iline olur... Olan onca emek, servet ve ömür harcayan o meslektaşımıza olur... Değerli okurlarımız ve Aydın halkı... Aydın ilinin ne öyle avantacı gazetecilere ihtiyacı var... Ne de avantacı siyasetçilere... Aydın ilinin, basın meslek ilkelerine uygun gazetecilik yapacak, Eline, beline, diline sahip olacak siyasetçilere ihtiyacı var... Bazı avantacılar, bazılarının tekrar aday olmasından ve aday olma ihtimalinin yüksekliğinden çok rahatsızlar... “Evi yanmış gavur kadını” gibi çığlık atıyorlar... Bu gada gürültünün içinde bal arısının vızıltısı gada bile çıkmayan sizin vızıltınıza kim duycak çocukla... Siz kendiniz çala kendiniz oynasınız... Türkiye’de seçilmiş insanların kaderidir. Hep göz önünde ve sürekli olarak geniş halk kitlelerinin dilindedirler. Kahvehane köşelerinin vazgeçilmez malzemesi onlardır. Çok eleştirilirler; kimi zaman da hiçbir ölçü tanınmadan suçlanırlar... Peki, onları suçlayan insanlar ne yaparlar? Ne şekilde yaşar, nasıl davranırlar? Dedik ya... Avantacı diye... Hayatta iki şey mühimdir Birincisi: Okyanus gibi bol haysiyet; İkincisi: Elif gibi dimdik şahsiyet... *     *     *     *     *     * Ahşap bir evde Ali ile Veli isminde iki kardeş yaşarmış. Her ikisi de 150 kiloya yakın, tembel, kaygısız ve tepkisiz insanlarmış. Bir gün evde yangın çıkmış. Ali, hiç istifini bozmadan Veli’ye seslenmiş: -Hazır ateş varken şu cigarayı yakıp versene. Veli cevap vermiş: -Az dur; birazdan ateş bizim bulunduğumuz yere gelecek. O zaman cigaranı kendin yakarsın...