Dünyanın her yerinde kadına ve çocuklara fiziksel, cinsel ve psikolojik baskı şiddet uygulanılıyor. Sürekli medyada yayınlanıyor, gösteriliyor, anlatılıyor. Sonuçmu, çaremi maalesef yok. Bu tür şiddete yapanlara bir dur demek lazım hem toplum olarak hem de devlet olarak. Bu tür şiddeti yapan sadece cahil, kırsal kesimden değil. Okumuş, kültürlü ve yer, mevki sahibi kişilerde var. Cahil ulu orta yapıyor, dayak atıyor, kesip öldürüyor. Çevreden, toplumdan korkusu yok. Okumuş kültürlü çaktırmadan yapıyor. Çoğu kadın, çocuk maddi ve çevre faktörlerinden dolayı uğradıkları şiddeti, işkenceyi kimseye anlatamıyorlar. Evde fiziksel, psikolojik şiddet baskı görüyorlar topluma girdiklerinde çok mutlu aile tablosu çiziyorlar. Şiddet yapan kişilerde toplum içinde sanırsınız bir melek, çok yardım sever, çok babacan, evine, eşine, çocuklarına düşkün, tam bir babacan aile tablosu çiziyor. Kendi ezikliklerini, yetersizliklerini, mutsuzluklarını çevresindeki yakınlarına fiziksel ve psikolojik şiddet uygulayarak çıkartıyorlar ve bunun hiç farkında değiller, ya da zevk alıyorlar bilemiyorum. Yarım saat bir saat sonra hiçbir şey yapmamış gibi hayatlarına devam ediyorlar. O kadının ve çocukların neler çektiğini gelin siz düşünün. Yani dışı sizi yakar içi bizi yakar misali. Bu tür şiddet yapan kişiler gerçekten hasta kendilerini kusursuz mükemmel görüyor, onlar için karşılarındaki kişi sürekli hata yapan yanlış kişiler. Normal kişilerin bu tür hasta kişilerle baş etmesi mümkün değil. O yüzden devletin ve toplumun destek olması gerek. El ele verip bir şeyler yapıp çare bulmak gerek. Keşke devlet bu tür konulara el atsa bütün evli çiftlere aile terapistiyle iletişime geçmelerini sağlasa hatta mecbur tutsa eminim bilinçli kişiler araya girince her şey çok güzel olur. Toplumda şiddet kalkar, boşanmalar azalır. Düğün oluyor bir bakıyoruz çok geçmeden boşanmalar oluyor bu bizim ve toplumumuz için çok üzücü bir şey. Günden güne aile, eş, çocuk kavramını yitirmeye başladık. Evelenen çiftler daha evlenmeden çocuk yapmaktan korkuyor evlenince ya anlaşamazsak çocuk ne olacak diye. Bu yüzden çocuk yapmamak için bir sürü korunma metotları uyguluyorlar. Sonrada çocuk yapamaz hale geliyorlar. Bu bizim şimdiki toplumumuzun büyük sorunu olmaya başladı. Kendini bilen, vicdanı olan bir insan nasıl bir insana, canlıya zarar verebilir hiç aklım almıyor. Lütfen hasta kişiler hastalığınızı kabul edin gidin tedavi olun ve şiddet uygulamaktan eziyet etmekten kurtulun, çünkü bu şekilde devam ederseniz eninde sonunda yalnız kalacaksınız. “sevgi insanlığın, şiddet hayvanlığın kanunudur.” Mahatma Gandhi