8 Mart kadınlarımızın dünya genelinde hak ettikleri yerlere gelebilmeleri, seslerini duyurabilmeleri, dayanışma ve birliktelik gösterebilmeleri açısından önemli bir gündür. Her şey 8 Mart 1857 yılında başladı… Newyork’ta Konfeksiyon ve tekstil fabrikalarında çalışan 40 bin işçinin insanlık dışı çalışma koşullarına ve düşük ücrete karşı başlattığı grev, polisin saldırısıyla kanlı bitti. Saldırı sırasında çıkan yangında çoğu kadın 129 işçi can verdi. İşçilerin cenaze törenine 100 bini aşkın kişi katıldı. 1910 yılında Danimarka’nın Kopenhag kentinde toplanan 2. Enternasyonale bağlı kadınlar toplantısında, Almanya Sosyal Demokrat Parti önderlerinden Clara Zetkin, bu yangında yaşamını yitiren 129 kadın işçi anısına 8 Mart gününün Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak kutlanmasını önerdi. Kadın hakları hareketini, özellikle oy hakkını onurlandırmayı amaçlayan Kadınlar Günü önerisi oy birliği ile kabul edildi. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, 1977 yılında 8 Mart’ın Dünya Kadınlar Günü olarak kutlanmasını kabul etti. Bu kabulün altında iki temel neden açıklandı, Dünya barışının korunması, Sosyal gelişim ve temel insan haklarının kullanılması için kadınların da eşitlik ve kendilerini geliştirmelerine olanak tanınması gereksinimi. Bir çok gelişmiş ülkede kadın hakları çok ilerlemeler göstermiş olsa da, ülkemizde ve gelişmekte olan ülkelerde kadın hakları ne yazık ki istenen seviyelerden oldukça uzakta. Dünyada ve Ülkemizde her alanda hızlı bir değişim var. Değişmeyen tek şey, kadının yok sayılan insan hakları…Son yılda, salt ülkemizde, kadın cinayetleri , % 1400 artarak tırmanıyor. Gazetelerde her gün birden çok kadın cinayeti ile karşılaşıyoruz. Cinsel taciz ve tecavüz olayları, gazete köşelerinden düşmüyor. Fuhuşa sürüklenen kız çocukları, çocuk anneler, genç kız ve kadın intiharları “vak’ayı adiye”ler arasında yer alıyor. Ve kadınlar... korkunç ve mübarek elleri ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle anamız, avradımız, yarimiz ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen ve soframızdaki yeri öküzümüzden sonra gelen … kadınlar,  bizim kadınlarımız … Nazım bir şiirinde böyle der. Kadın anadır. Yardır. Sevgilidir. Kadınsız yaşam olmaz. Yurt olmaz. Yuva olmaz. Mücadele de olmaz. Çünkü toplumun en çok ezilen, sömürülen, horlanan kesimi onlardır.  Kadının kurtuluşu ülkenin kurtuluşuna, Ortaçağ düşüncesinin ve Ortaçağ kalıntılarının tümüyle yok edilmesine bağlıdır. Aşiret, tarikat, siyaset ağaları yüzyıllarca bu yoksul halkın ve özellikle kadınlarımızın kanını iliğini sömürdü. Beyinlerini batıl inançlarla, hurafelerle doldurarak, düşünme özgürlüklerini elinden aldı, yıllar yılı tepelerinde durdu, göz açtırmadı onlara. Baskıyla, dayakla dilediği gibi kullandı. Kadın-erkek eşitliğine inanmayan, kadını ikinci sınıf görüp muamele eden insanlar kalkıp, bu günde kutlamalar yapıyor, tebrikler yağdırıyor kadınlara. -Daha çok kadın iş ve eş cinayetine maruz kalmaması için, -Daha çok kadının ucuz iş gücü görülerek sömürülmeye devam edilmemesi için, -Daha çok kadının eşit işe eşit ücret alabilmesi için, -Daha çok kadının sağlık güvencesi olmadığı için ölmemesi için, -Daha çok kadının fabrikalarda, atölyelerde yanarak can vermemesi için, -Dünya kadın hareketinin onurlu mirası olan 8 Martları bayram edebilmek için güçlerinizi birleştirmek zamanıdır. Dünya Emekçi Kadınlar Günümüz kutlu olsun.