Mustafa Kemal Atatürk, Cumhuriyet’in ilk yıllarında ülkenin ekonomik, toplumsal ve siyasal yapısında köklü değişiklikler hedeflemiş; bu kapsamda toprak reformunu da Türkiye’nin modernleşme sürecinin temel unsurlarından biri olarak görmüştür. Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde, geniş arazilere hükmeden toprak ağaları ve mütegallibe sınıfı kırsal alanda hâkim bir konumdaydı. Bu durum hem köylünün ekonomik özgürlüğünü kısıtlıyor hem de sosyal adaletsizliği derinleştiriyordu. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu lideri Mustafa Kemal Atatürk, bu yapıyı değiştirmek ve köylüye adil bir pay sağlamak amacıyla toprak reformuna yöneldi. Toprak Reformunun Gerekçesi ve Atatürk'ün Bakışı Atatürk, "Köylü milletin efendisidir" diyerek, ülkenin kalkınması için köylünün refah düzeyinin artırılmasının ve kırsal alandaki sosyal adaletin sağlanmasının önemini vurgulamıştır. Bu doğrultuda, toprak reformu, sadece ekonomik değil aynı zamanda sosyal bir dönüşüm aracı olarak düşünülmüştür. Atatürk'e göre, köylülerin toprağa sahip olmaları, tarımsal üretimin verimliliğini artıracak ve köylünün devlete olan aidiyet duygusunu güçlendirecektir. Toprak ağalarının gücünü kırarak devletin tüm vatandaşlarına eşitlikçi bir yaklaşımı benimsemesi, Cumhuriyet’in adil ve modern bir toplum yaratma idealini yansıtıyordu. 1929 Ekonomik Buhranı ve Tarımsal Dönüşüm İhtiyacı 1929 Dünya Ekonomik Buhranı, tarımda modernleşme ve toprak reformu ihtiyacını daha da artırdı. Türkiye gibi tarım ağırlıklı bir ekonomiye sahip ülkelerde, köylünün yoksulluğu, ülkenin genel ekonomik gelişimini olumsuz etkiliyordu. Atatürk, bu kriz döneminde ülke ekonomisinin kendine yeterli hale gelebilmesi için tarımda kalkınmanın şart olduğunu görüyordu. Bu amaçla, Türkiye'nin çeşitli bölgelerinde kooperatifleşme çalışmalarına hız verilmiş, tarımsal üretimde modern yöntemlerin benimsenmesi için adımlar atılmıştır. Atatürk Döneminde Toprak Reformu Girişimleri ve Yasal Düzenlemeler Atatürk, toprak reformunu ilk olarak 1920’li yıllarda gündeme getirmiş, Cumhuriyet’in ilanından sonra da bu reformun uygulanabilir hale gelmesi için yasal düzenlemelere yönelmiştir. Bu dönemde 1925 yılında ‘Aşar Vergisi’nin kaldırılması, köylünün üzerindeki vergi yükünü hafifletmiş ve onların üretim gücünü artırmıştır. Ayrıca, 1929 yılında çıkarılan bazı kanunlar, toprak reformunun altyapısını hazırlamayı amaçlamışsa da çeşitli nedenlerle toprak dağıtımı konusunda istenilen başarıya ulaşılamamıştır. Feodal Yapının Direnci ve Reformun Karşılaştığı Zorluklar Atatürk’ün toprak reformu girişimlerinin önündeki en büyük engel, kırsaldaki feodal yapı ve toprak ağalarının gücüdür. Toprak ağaları hem yerel yönetimlerdeki etkileriyle hem de bölgesel nüfuzlarıyla köylüyü kendilerine bağımlı kılmakta ve reformlara direnç göstermekteydi. Devletin toprak reformu konusunda attığı adımlar, feodal yapının etkisi altında kalmış ve Atatürk döneminde toprak reformunun geniş kapsamlı olarak uygulanmasını güçleştirmiştir. Atatürk'ün Toprak Reformu Mirası ve 1945 Çiftçiyi Topraklandırma Kanunu Atatürk’ün ölümünden sonra, 1945 yılında çıkarılan **Çiftçiyi Topraklandırma Kanunu** ile toprak reformu konusunda daha somut adımlar atılmaya çalışılmıştır. Bu yasa, köylülerin toprak sahibi olmasını teşvik etmek ve feodal yapıyı zayıflatmak amacıyla çıkarılmıştır. Atatürk’ün toprak reformuna olan ilgisi, Türkiye'nin kırsal kalkınmasında büyük bir miras bırakmıştır. 1945 sonrası dönemde uygulanan politikalar, Atatürk döneminde temelleri atılan bu reform hareketini sürdürmeyi amaçlamış ancak çeşitli engeller ve yerel dirençlerle karşılaşılmıştır. Atatürk’ün Toprak Reformunun Toplumsal ve Ekonomik Önemi Atatürk’ün toprak reformuna bakışı, Türkiye’nin modernleşme sürecinde büyük önem taşır. Köylünün toprağa sahip olması, üretim gücünü artıracağı gibi köylünün devlete bağlılığını da güçlendirecekti. Atatürk’ün öngördüğü bu model, köylünün daha özgür bir şekilde üretim yapmasını sağlayarak toplumsal sınıf farklılıklarını azaltmayı hedefliyordu. Bu yaklaşım, Cumhuriyet'in sosyal adalet ilkesine dayalı bir ekonomi politikası inşa etmeyi amaçlıyordu. Ayrıca, toprak reformu sayesinde ülkenin ekonomik bağımsızlığı güçlendirilecek ve dışa bağımlılık azaltılacaktı. Atatürk'ün toprak reformu vizyonu, Cumhuriyet’in modern ve adil bir toplum yaratma hedefinin bir yansımasıdır. Bugün dahi toprak reformu, kırsal kalkınma, üretkenlik ve sosyal adalet gibi kavramlarla tartışılmaya devam etmektedir. Atatürk’ün köylüyü ve tarımı merkeze alan bu yaklaşımı, Türkiye'nin tarımsal kalkınması ve toplumsal yapısında önemli bir miras bırakmıştır. Bu reform, Atatürk'ün ileri görüşlü liderliğinin ve Cumhuriyet'in toplumsal adalet anlayışının önemli bir simgesidir.