Artık eskisi gibi olur muyuz acaba? İstesekte istemesekte sürekli hepimiz değişim içindeyiz. Bu güne kadar ne eskisi gibi oldu ki? Bu böyle gelmiş, böyle gider. Bizler çok çabuk her şeye ayak uyduruyoruz, o yüzden hiç sıkıntı yok. Maskeli gezmeye, mesafeli olmaya, sarılmamaya, düğünlerimizi, mevlitlerimizi, cenazelerimizi toplu olmadan yapmaya alışırız, alışmak zorundayız. Arada bir söylenir, şikâyet eder hiçbir şey yokmuş, olmamış gibi hayatımıza devam ederiz. İnsanoğlu nedense her şeye herkese çok çabuk alışıyor, bukalemun gibi. Kimin aklına gelirdi gözle görülmeyen küçücük damlacığın dünyayı, insanları dize getireceğini? Can ne kadar tatlı, hastalık, ölüm korkusundan eve hapis olmayı, sevdiklerimizden uzak kalmayı bile kabullendik. Corona çıkalı çok sevdiğim canım kızım ve torunumu göremedim. Eminim benim gibi birçok kişi sevdiklerinden uzak kaldı. Yasaklar bitti hiçbir şey olmamış gibi kurallara uymaya çalışarak kaldığımız yerden devam ediyoruz. Kurallara hangimiz, ne kadar uyuyoruz o da tartışılır. Evet, bazı şeyler değişmiş olsa da, eskisi gibi olmasa da bir gerçek var. Hayat devam ediyor yaşamak çok güzel tadını çıkarmak gerek. Düğün yapacak olanlara şimdiden telaş sardı. Mesafeli ve az kişiyle, oynamadan nasıl düğün olur diye? Hiç telaşlanmayın onun da çözümü var. Organizötörler onu da düşünmüş, birsürü yenilikler yapmış. Cenazemizi çok sevdiklerimizi kimsesiz yalnız gömdük, duasını bile doğru düzgün yaptıramadık. Evet, gerçekten hiçbir şey eskisi gibi değil. Dışarıda dolaşırken sırf cezadan korktuğu için maske takan, mesafeli durmaya çalışan, etrafına, birbirine baktıkça nasıl, ne olacak diye düşünen, kimde hastalık var acaba diye korkulu gözlerle bakanları gördüm. Sonuç mu, bekleyip göreceğiz…