Arkadaşlar hepimiz evlat sahibiyiz. Çok şükür rabbim bu güzelliği yaşattı bizlere. Şu anda gençlik öyle bir hale geldi ki, büyüğüne, küçüğüne saygısı, sevgisi kalmadı. Neden böyle oldu biz mi yetiştirirken hata yaptık, yoksa bu devirde böylemi olması gerekiyor ben bu işi çözemedim arkadaşlar. Bütün gençlerimiz böyle demiyorum bende iki kız annesi ve bir torun sahibiyim.  Televizyonda ve çevremde evlatları için üzülen, nerde hata yaptık böyle oldu diye isyan eden anne, babaları görüyorum ben de bir anne olarak çok üzülüyorum. Anne, baba olarak hepimiz evlatlarımız için en iyisini yapmaya çalıştık ve hala çalışıyoruz ömrümüzün yettiği yere kadar çalışacağız. Evlatlarımız bizim canımız can paremiz. Gücümüzün yettiği kadar hatta yetmediği yerde kendimizden verebildiğimiz her şeyi vermeye çalışıyoruz, evlatlarımızın okuyup en iyi yerlere gelmesi için uğraşıyoruz. Bizler daha kısıtlı imkânlarda yetiştik aile baskısıyla büyüdük o yüzden evlatlarımız bizim görmediğimizi görsün yaşasın diye çaba harcadıkça onlar bizim iyi niyetimizi su istimal ediyorlar. En iyi okullarda okuyup, en iyi dershanelere gidiyorlar, özel ders alıyorlar sonuç mu asi sorumsuz saygısız evlat olup çıkıyorlar. Evde bilgisayar elde telefon, tablet her bilgiye her istediklerine çabuk ulaşıyorlar. Eskiden gençlere biz bir şeyler öğretirdik, şimdi gençler bize teknolojiyi öğretmeye başladı. Gençlerimizin bilinçli olması çok güzel keşke büyüklerine küçüklerine etraflarındaki kişilere de karşı böyle bilinçli sevgili saygılı olsalar. Evlatlarıyla gurur duyan bazı anne babalar gibi bütün anne babalar evlatlarıyla gurur duysa. Çünkü hiçbir anne baba saygısızlığı hak etmiyor. Eskiden hiç kimse büyük yanında, ayağını uzatıp oturamazdı, sigara içemezdi, büyüklerin yanın da konuşamazdı çünkü bunlar saygısızlık olarak görünürdü. Hatta babam her zaman anlatır biz kendi çocuğumuzu anne babamızın yanında sevemezdik ayıptı derdi. Şimdi her şey rahat her şey serbest saygısızlıkta bir o kadar arttı. Anneye babaya küfreden, dayak atan, sen kimsin diye konuşanlar olmaya başladı. Biz böyle değiliz bizim yetiştirdiğimiz evlatlarda böyle olmamalı. Yeniden aile kavramlarını, sevgi, saygıyı gençlerimize aşılamalıyız. Eğitimde bunlara daha çok ağırlık vermeliyiz çünkü sevgisiz saygısız yetişen toplum bir adım ilerleyemez. Gençler bizim geleceğimiz,  yaşama sevincimiz. Gençler büyüdükçe teknolojiye ait bütün bilgileri sahip oldukça daha çok bilinçli olmaları gerekirken maalesef robotlaştılar. Hazır bilgi, her şeye kolay ulaşım ve anne, babanın fazla fedakâr olması beyinleri küçülttü. Çocuklarınıza dilini tutmasını öğretin, konuşmasına nasıl olsa öğreneceklerdir. Benjamin Fraklin