Yıkamakla çıkmayan tek pislik kalplerde yağ bağlamış haset kibir ve art niyettir. Bir zamanlar bir köle varmış. Takdir buya, bir sultanın kölesi olmuş. Sultan kölenin asil karakterini çok sevmiş, güvenmiş. Köle bütün sultanlığın haznedarı tayin edilmiş, en kıymetli mücevherler, taşlar köleye emanet edilir olmuş. Bu gelişmeden dolayı sarayda ki bir çok kişi rahatsızolmuş. Haset ve kibirlerinden dolayı basit bir köleye bu rütbenin verilmesine hazmedememişler. Sultana kölenin sık sık hazineye gittiğini mücevher çaldığını söylemişler. Sultan duyduklarına inanamamış ve işin aslını kendi gözlerimle görmeliyim demiş. Hazine dairesine gidip köleyi gözlemek üzere duvara küçük bir delik açtırmış ve kölenin gelmesini beklemiş. Sultan kölenin sessizce içeri girip bir sandığa gittiğini görmüş. Köle sandığın önünde diz çökmüş, kapağını açıp bir bohça çıkartmış. Bohçayı öpüp alnına koymuş ve sonra açıp içinden köleyken giydiği yırtık, pırtık bir elbise çıkartmış. Saraylı giysilerini çıkartıp, köle elbisesini giyip aynanın karşısına geçmiş. Kendi, kendine daha önceleri bu elbiseyi giydiğin zamanlar kim olduğunu hatırlıyor musun  diye sormuş. Sen bir hiçtin, satılacak bir köleydin ve Allah, Sultanın eliyle sana rahmetinden nimetler sundu. İşte köle şimdi buradasın, ama asla nereden geldiğini unutma! Çünkü mal, mülk, zenginlik, mevki insanın hafızasını uçurur, insanlığını unutturur. Şimdi sende senden aşağı olanlara kibirle bakma ve daima köle olduğunu hatırla demiş. Sandığı kapatıp kilitlemiş, sessizce hazine odasından çıkarken Sultan gözlerini kölenin yüzüne dikmiş dururken yanaklarından aşağı yaşlar süzülüyormuş. Konuşmakta güçlük çekerek bu güne kadar mücevherlerimin hazinedarıydın, bundan sonra kalbimin hazinedarısın. Bana benim de bir hiç olduğumu nasıl davranmam gerektiğini unutmamam için bir ders verdin demiş. İnşallah bizimde karşımıza köle gibi dürüst, geçmişini unutmamış, yerini bilen dost ve arkadaşlar çıkar. Sesleri duyar gibiyim bu zamanda nerde böyle insan der gibi. Aynaya bakarsak anlarız. Kibir ve haset bir kişinin önce kendini mükemmel görmesini sonra da SONUNU oluşturur…